Magic Lore - Konsekwencje aktywacji Sylexu ⋆

Aktywacja Golgothiańskiego Sylexu była jednym z najważniejszych momentów w historii Dominarii oraz magicowej fabuły. Z pewnością zaś była niezwykle istotnym wydarzeniem dla samego Urzy. Gdybyśmy przeprowadzili ankietę wśród graczy, najprawdopodobniej to właśnie przebudzenie iskry tego wędrowca byłoby najczęściej wymienianym skutkiem działania niszczycielskiej mocy artefaktu. Golgothiański Sylex miał jednak o wiele głębszy wpływ nie tylko na Dominarię, ale i na całe magicowe Multiwersum. Jakie były zatem skutki aktywacji artefaktu?

Golgothiański Sylex – krótka historia artefaktu

Najpierw przypomnijmy, skąd się wziął i czym tak właściwie był Golgothiański Sylex oraz w jaki sposób znalazł się w rękach Urzy. Z tą pierwszą kwestią problem jest jednak taki, że nie bardzo tak właściwie wiemy ani kto stworzył artefakt, ani jaki był ku temu powód i do czego miał służyć. Pochodzenie Sylexa owiane jest mgłą tajemnicy.

Wszystko wskazuje jednak na to, że stworzył go ktoś z cywilizacji Thran. Artefakt w roku 34 AR został przypadkiem wyłowiony przez jednego z rybaków ludu Yumok, a następnie odesłany do zbadania przez Feldona (archeolog, glacjolog, mag, jedna z prominentnych postaci ruchu Trzeciej Ścieżki, stanowiącego alternatywę i przeciwwagę dla frakcji Urzy i Mishry) w mieście Terisia.

Szybko dostrzegł on jak niszczycielski potencjał ma artefakt. Kiedy więc i pod Terisię zawitała Wojna Braci, żona Feldona, Loran, podjęła próbę ucieczki z Sylexem, chcąc zapobiec zdobyciu misy przez którąkolwiek z frakcji.

Loran została jednak pochwycona przez uczennicę Mishry, Ashnod. Torturowana przez nią, wyjawiła sekret artefaktu. Na krótko przed ostateczną konfrontacją braci, Ashnod oddała Sylexa uczniowi Urzy, Tawnosowi. Ten zaś przekazał go swojemu mentorowi.

Niedługo potem, pod wpływem konfrontacji z bratem, wyrzutów sumienia i ogromu zniszczeń, jakie wywołała wojna, Urza aktywował artefakt, niszcząc Argoth, armie obu zwaśnionych stron, odmieniając oblicze Dominarii i wpływając na los niezliczonej liczby istnień w całym Multiwersum.

Wiele lat później Golgothiański Sylex znalazł się w rękach Ravidela, odpowiedzialnego za Wojnę Planeswalkerów. Artefakt ostatecznie miał zostać zniszczony przez Jareda Carthaliona i Kristinę z Lasów. Istnieje jednak pewna szansa na to, że nie był to prawdziwy Sylex lub że został on w jakiś sposób naprawiony.

Możliwe, że gdy wędrowiec Karn szukał na Dominarii Cylixa po inwazji Phyrexian na Mirrodin i przejęciu tego planu, chodziło właśnie o starożytny Sylex, dokładnie ten artefakt, który aktywował Urza. Aktualnie kwestia ta nie ma pewnego rozstrzygnięcia, choć warto odnotować, że Wizardzi zmienili pisownię w opowiadaniu przedstawiającym tę historię z Cylix na Sylex.

Jak wyglądał Golgothiański Sylex?

Sam Sylex był naczyniem o średnicy około 30 cm, wykonanym z metalu przypominającego. Trudno tak na dobrą sprawę stwierdzić, czy bardziej była to misa osadzona na solidnej, grubej podstawie, czy też coś w rodzaju nietypowego, przysadzistego kielicha.

Golgothiański Sylex był ozdobiony od wewnątrz glifami w różnych językach, czyniąc go swego rodzaju dominaryjskim Kamieniem z Rosetty. Inskrypcje na artefakcie wyryto między innymi w językach Thran, Falaji i Sumifan. Ich treść wyraźnie wskazywała, jakie jest zastosowanie przedmiotu:

„Wyczyść krainę do cna. Sprowadź koniec. Obal imperia i wprowadź nowy początek. Ogłoś koniec, wypełnij wspomnieniami o ziemi”

Konsekwencje aktywacji Sylexu

Moc Sylexu okazała się wyjątkowo niszczycielska, wykraczając przy tym w konsekwencjach poza ramy jednego planu. Skutki aktywacji odczuwalne były jeszcze przez tysiąclecia, nie tylko na Dominarii. Miały też zróżnicowany charakter – zarówno polityczny, geograficzny, społeczny, ale i personalny. Największe zmiany dotyczyły oczywiście tego najważniejszego – przynajmniej z naszej perspektywy – planu Magica, czyli Dominarii. Ich omawianie należy zacząć od “słonia w salonie”, czyli kwestii, o której wspomniane tu było na wstępie – aktywacji iskry Urzy.

Aktywacja iskry Urzy

Problem w tym, że według niektórych źródeł iskra Urzy rozpaliła się jeszcze przed aktywacją Sylexu. Inne wskazują, że Urza – przekonawszy się o przemianie Mishry w Phyrexianina – pod wpływem chęci ochrony Dominarii, gniewu, żalu i innych emocji wywołał uwolnienie mocy artefaktu i zmarł w wyniku eksplozji, po czym został wskrzeszony po połączeniu się kamieni Weakstone i Mightstone, które zawierały nierozpaloną wcześniej iskrę Glaciana (starożytnego Thranijczyka, wynalazcę kamieni mocy – ang. powerstone’ów). Mniej więcej tak to przedstawia książka “Bratobójcza wojna” i większość źródeł. Istnieje też wersja, że Urza nie zmarł, a po prostu w chwili wybuchu iskra się aktywowała i Urza uniknął unicestwienia, wędrując na inny plan.

Jak by nie było, aktywacja Sylexa i aktywacja iskry Urzy są ze sobą ściśle powiązane. Ze względu na to, jak duży był wpływ tego Planeswalkera na to, co się później działo na Dominarii i w Multiwersum (także pośrednio, na przykład poprzez stworzenie Karna), to najważniejszy skutek tego wydarzenia.

Stworzenie odłamka dwunastu światów

Kolejną szalenie istotną kwestią było stworzenie Odłamka Dwunastu Światów. Zgromadzona w Sylexie energia doprowadziła do powstania swego rodzaju otoczki wokół dwunastu planów. Bariera była nie do przebicia, co sprawiło że wewnątrz Odłamka uwięzionych zostało wielu Wędrowców. Miało to ogromne reperkusje dla historii Multiwersum. Wpłynęło też oczywiście na to, co się działo na samej Dominarii.

Opóźnienie inwazji Phyrexian

Bezpośrednia konsekwencja powstania Odłamka Dwunastu Światów. Dzięki temu Urza mocno skomplikował Phyrexianom powrót na Dominarię. Co więcej, pozwoliło mu to bliżej poznać zagrożenie (w czasie tułaczki poza Odłamkiem), a także przygotować plan powstrzymania wroga. Zastopowało to również infiltrację Dominarii przez phyrexiańskich agentów i – przynajmniej na jakiś czas – uniemożliwiło im stworzenie na tym planie przyczółków władzy oraz werbowanie sojuszników. Stwierdzenie, że dzięki temu Dominaria stała się silniejsza i bardziej odporna na inwazję, nie jest w tym kontekście wcale przesadą.

Koniec Bratobójczej Wojny

Aktywacja Sylexu oznaczała również zakończenie wyniszczającego Dominarię konfliktu między Urzą i Mishrą. Właśnie wybuch energii artefaktu doprowadził do unicestwienia obu armii i ich przywódców. Miało to oczywiście ogromny wpływ na losy całego planu i jego mieszkańców, ale również dla samego Urzy miało duże znaczenie osobiste. Traumatyczne doświadczenia Wojny i jej finału stały się przyczyną jego późniejszego szaleństwa. Opanowany obsesją przywrócenia brata do życia, gnębiony poczuciem winy Urza niemalże porzucił plany obrony Dominarii przed Phyrexianami.

Zmiany na Dominarii

Po wybuchu zgromadzonej w Sylexie energii Dominaria stała się zupełnie innym miejscem i to pod każdym względem. Najważniejsza była kwestia zmiany klimatu, ale również kwestie polityczne czy geograficzne są godne uwagi. Jak Sylex zmienił Dominarię? Przyjrzyjmy się kilku faktom:

Zmiana klimatu i zepchnięcie planu w Epokę Lodowcową

Po pierwsze, Sylex doprowadził do ochłodzenia klimatu. Co prawda nie nastąpiło to od razu. Uznaje się, że okres Epoki Lodowcowej trwał 2500 lat od 450 AR do 2934 AR, czyli niemal 400 lat po aktywacji artefaktu aż do rzucenia przez wędrowczynię Freyalise Czaru Świata (ang. World Spell). Sylex zapoczątkował jednak ten proces, stopniowo prowadząc do skucia lodem znacznych połaci Dominarii i kolejnych dramatycznych wydarzeń.

Zmiany geograficzne

Wywołany przez Sylex wybuch miał wpływ na całe Multiwersum. Nie można jednak zapominać o tym, że zmienił też samą Dominarię. W tym kontekście wydarzenie miało charakter globalny. Eksplozja doprowadziła do przesunięcia osi Dominarii (gdyby ktoś nie wiedział – Dominaria jest planetą). To pokazuje skalę kataklizmu.

Nie powinno zatem dziwić także, że zmieniła się geografia tego świata. W niektórych miejscach bardzo radykalnie. Dzieła zniszczenia dokonała zresztą nie tylko sama eksplozja, ale i wywołana nią fala tsunami, jak również nadchodzący lądolód, a także jeszcze późniejsze roztopy.

Główną areną zniszczeń była wyspa Argoth. O zasoby tego dużego lądu toczyły się zresztą walki pod koniec Wojny Braci i to tam miało dojść do ostatecznej konfrontacji między wojskami Urzy i Mishry, a co za tym idzie także tam miał miejsce wybuch Sylexu. W jego wyniku miała pęknąć znajdująca się pod wyspą płyta tektoniczna. Dziś ten rejon znany jest jako Roztrzaskane Wyspy (ang. Shattered Isles).

Eksplozja miała też niewątpliwie wpływ na Terisiare, ale skali bezpośrednich skutków nie znamy. Wiemy tyle, że po Epoce Lodowcowej kontynent również się zmienił. Teraz znany jest jako Zaginiony Kontynent (ang. Lost Continent) albo jako Wyspy Terisiare. Częściowo, to efekt podniesienia się poziomu morza po Epoce Lodowcowej (okres Wieków Powodzi – ang. The Flood Ages), ale jakieś zniszczenia, chociażby wywołane tsunami, musiały się tu dokonać.

Jakie jeszcze były geograficzne skutki aktywacji Sylexu? Tego tak naprawdę nie wiemy. Podobnie zresztą jak nie wiemy, jak dokładnie wyglądało życie na Dominarii w czasach Epoki Lodowcowej. Większość historii z tego okresu znamy jedynie z przekazów o tym, co działo się na Terisiare, a i tego w sumie wiele nie ma. Z pewnością jednak zmiany były odczuwalne na całej planecie.

Warto jednak na marginesie dodać, że kończący Epokę Lodowcową Czar Świata (ang. World Spell) rzucony przez wędrowczynię Freyalise nie tylko podgrzał Dominarię, kończąc lata dominacji lądolodu, ale i przywrócił planetę do pierwotnej osi. Przynajmniej częściowo udało się więc naprawić skutki eksplozji Sylexu.

Terisiare i Argoth przed eksplozją Sylexu i nadejściem Epoki Lodowcowej

Terisian Isles i Shattered Isles, czyli dawne Tersiare i Argoth obecnie

Zmiany geopolityczne

Nieco więcej niż o geografii wiemy o geopolityce. Zarówno sama Wojna Braci, jak i wybuch Sylexu oraz późniejsze zmiany klimatyczne miały duże znaczenie społeczne i polityczne. W wyniku aktywacji niszczycielskiej mocy naczynia upadło wiele znaczących potęg. Wymienić tu należy:

Argive – to ojczyzna Urzy i Mishry, monarchia, którą pod koniec Wojny rządził pierwszy z braci. Państwo to znajdowało się na północnym-wschodzie kontynentu Terisiare. W późniejszym czasie Wojny Braci w jego granice włączono inne królestwo, Yotię, ale nie pomogło to przetrwać krajowi. Argive upadło po Wybuchu Sylexu, wraz z pozostałymi krajami regionu.
Argoth – wyspa, nad którą wybuchł Sylex, rządzona przez Titanię. Stworzona tu cywilizacja elfów i druidów upadła jeszcze przed samym kataklizmem, spustoszona przez wojujące ze sobą armie Urzy i Mishry, ale wydarzenie to dopełniło dzieła zniszczenia. Później, w Epoce Lodowcowej, gdy poziom mórz był niższy, pozostałości Argoth stały się częścią puszczy Fyndhorn, gdzie rządziła wędrowczyni Freyalise, jednak było to już zupełnie inne miejsce i inny ośrodek władzy.
Imperium Fallaji – przymierze nomadycznych plemion pod panowaniem klanu Suwwardi, a później pod przywództwem Mishry. Większość Fallajiczyków została zabita podczas Ostatniej Bitwy w Wojnie Braci. Imperium tym samym upadło, a ocaleni mieszkańcy powrócili do swego nomadycznego trybu życia.
Korlis – jedno z południowo-wschodnich królestw przybrzeżnych kontynentu Terisiare. Urza wykorzystał naturalne zasoby tego miejsca wycinając jego lasy do gołej ziemi. Obecnie jest jedną z wielu małych wysepek archipelagu wysp Terisiare, bez konkretnego ośrodka władzy jakim było kiedyś. To państwo-miasto upadło po Wojnie Braci, tak jak pozostałe cywilizacje w tym czasie na Terisiare.

Istniały też inne, mniejsza krainy Terisiare, które zostały zniszczone jeszcze w czasie Wojny Braci lub krótko po niej. Jedynym państwem – przynajmniej na Terisiare – które przetrwało aktywację Sylexa był Almaaz w południowo-zachodniej części kontynentu. Dalsze losy królestwa nie były jednak wcale łatwe. W czasie Epoki Lodowcowej ziemia terroryzowana była przez lodowe bestie, a wcześniej, po Wojnie Braci, była obiektem najazdów. Z czasem na gruzach starych imperiów powstały nowe królestwa. Niektóre, tak jak Nowy Argive, odwoływały się do spuścizny przodków. Inne tworzyły swą własną historię.

Warto podkreślić, że Wojna Braci i wybuch Sylexu wprowadziły Dominarię w okres Mrocznych Wieków. Był to czas prześladowań i rządów despotów. Pojawiły się nowe nurty społeczne, religie, ruchy. Jednym z najbardziej istotnych i charakterystycznych dla tego czasu podmiotów był Kościół Tala (ang. Church of Tal). Zwolennicy tej religii byli zaciekłymi oponentami wynalazków i wszystkiego co magiczne. Choć powstała przed Wojną Braci, konflikt i późniejszy kataklizm sprawiły, że ten system wiary trafił na podatny grunt. Mieszkańcy Dominarii, zwłaszcza Terisiare, szukali dobrego wytłumaczenia, a przynajmniej wskazania winnych tragedii. Doktryna Kościoła Tala znakomicie się w to wpisywała, tym bardziej, że nikt nie chciał, aby coś takiego się powtórzyło i dla wielu Dominarian prześladowanie magów i wynalazców było akceptowalnym rozwiązaniem problemu.

Kwestia Ravidela i Wojna Planeswalkerów

Nie jest to bezpośrednia konsekwencja wybuchu Sylexu, ale jednak nie byłoby szaleństwa wędrowca Ravidela i wywołanej przez niego Wojny Planeswalkerów, gdyby nie stworzenie Odłamka Dwunastu Światów. Wszystkie wydarzenia na Dominarii związane z próbami przełamania otoczki, a także wywołane tym konflikty i cierpienia, są w jakiejś mierze skutkiem aktywacji artefaktu przez Urzę. Dotyczy to w szczególności właśnie Ravidela, który zdobył Sylex (przejmując go z rąk wędrowca Emberecka) i nawet wykorzystywał ten przedmiot jako straszak na innych wędrowców, by przymusić ich do postępowania zgodnie z jego wolą.

Powstanie jednej z wyrw czasowych i iskra Radhy

Jedną z najbardziej poważnych konsekwencji aktywacji Sylexu było powstanie jednej z wyrw czasowych. Ten efekt nie uwidocznił się od razu, ale jednak sama struktura planu została uszkodzona, przez co powstała Wyrwa Yavimayi. Był to drugi rejon tego typu. Pierwszym była Wyrwa Madary. W sumie powstało 8 głównych wyrw, które niszczyły Dominarię, a jednocześnie groziły reakcją łańcuchową i zniszczeniem wszystkich pozostałych planów Multiwersum. Aby zamknąć tę, która powstała po kataklizmie wywołanym przez Sylex, konieczne było poświęcenie iskry wojowniczki Radhy. To zaś sprawiło, że utraciła ona potencjał na to, by stać się wędrowczynią.

Stworzenie Argiviańskiej Rachuby

Nie można zapominać o tym, że Wojna Braci i aktywacja Sylexu odcisnęły tak duże piętno na losach Dominarii, że powstał kalendarz liczony od roku narodzin Urzy i Mishry, znany jako Argiviańska Rachuba. Gdyby nie kataklizm wywołany Sylexem, być może konflikt pozostałby istotnym, ale raczej zapomnianym epizodem w historii planu. Znamienne jednak, że to nie eksplozja artefaktu stała się punktem odniesienia dla roku zero, a narodziny obu braci. Choć aktywacja Sylexu była punktem zwrotnym w historii Multiwersum (a przynajmniej Odłamka Dwunastu Światów), to przyjście na świat Urzy i Mishry okazało się ważniejsze.

Zmarli w wyniku aktywacji Sylexu

Na koniec przyjrzyjmy się jeszcze jednej rzeczy, czyli zmarłym w wyniku aktywacji Sylexu. Oprócz Urzy i Mishry, śmierć – najprawdopodobniej, nie w każdym wypadku jest to do końca jasne – ponieśli:

Harbin – syn Kayli bin-Kroog i Urzy lub Mishry; ojciec Jarsyla i przodek Jodaha,
Ashnod – uczennica Mishry, utalentowana wynalazczyni; to ona przekazała Sylexa Tawnosowi, uczniowi Urzy, który później odddał artefakt swojemu mistrzowi; zakłada się, że zginęła w wybuchu po aktywacji artefaktu,
Titania – żywiołak, Czarownica-Maro (ang. Maro-Sorcerer) wyspy Argoth i jej władczyni; przeciwstawiała się zarówno Mishrze, jak i Urzie, starając się powstrzymać braci przed zniszczeniem regionu.

Jest jeszcze:

Crucias – przemytnik, pirat, marynarz, a później jeden z Dziewięciu Tytanów Urzy, znany jako Bo Levar. Pływał statkiem “na koniec świata”, by pokazywać zblazowanym arystokratom Argive zmagania armii Urzy i Mishry nad Argoth. W czasie wybuchu Sylexu był w trakcie jednego z takich rejsów w pobliżu wyspy. Miała go wówczas wraz z pasażerami i statkiem pochłonąć fala uderzeniowa. O ile jednak towarzyszący mu ludzie zginęli, Crucias przeżył, jako że wydarzenie aktywowało jego iskrę wędrowca. Wówczas też zmienił imię na Bo Levar.

Konsekwencje aktywacji Sylexu – podsumowanie

Wybuch Sylexa był jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach Dominarii, choć warto tu zauważyć, że na brak ważnych wydarzeń plan ten nie mógł narzekać. Mimo to aktywacja artefaktu pozostaje jednym z tych eventów, które najmocniej odcisnęły piętno na losach planu, a w gruncie rzeczy także Multiwersum.

Z punktu widzenia Dominarian największe znaczenie miało gwałtowne ochłodzenie klimatu i sprawienie, że wiele obszarów stało się niezdatnymi do zamieszkania. Zdewastowane Terisiare miało przed sobą trudne czasy. Po wybuchu nastąpiło 400 lat Mrocznego Wieku (ang. Dark Ages), pełnego konfliktów, przesądów, prześladowań, zacofania cywilizacyjnego i rządów despotów. Później plan został skuty bezkresnymi lodowcami, a to oznaczało dalszy zastój kulturowy. Kontakt między wieloma imperiami pozostawał utrudniony, a zwiększone potrzeby i zmniejszone zasoby wywoływały konflikty między narodami.

Trzeba przy tym zauważyć, że eksplozja wywołana przez Sylex nie była ostatnim tego rodzaju kataklizmem. Potędze artefaktu miał dorównywać czar, który mag Barrin rzucił nad Tolarią po usłyszeniu wieści o śmierci córki. On też spowodował powstanie jednej z wyrw czasowych, które zagroziły istnieniu całego Multiwersum. W tym sensie aktywacja Sylexu nie była zatem czymś wyjątkowym. Niełatwo byłoby jednak wskazać inne, równie bezprecedensowe jeśli chodzi o skutki, wydarzenie. Skala wpływu Sylexu na Multiwersum i Dominarię jest po prostu zbyt duża.

Źródła

Pisząc ten tekst posiłkowaliśmy się poniższymi materiałami:

Obecnie w ramach poprzednich etapów projektu ukazały się poniższe prace (aktualizacja z 25.10.2021):

Artykuły

Filmy

Zapraszamy także do wspierania naszego projektu poprzez Patronite. Przy tej okazji serdecznie dziękujemy naszym Patronom i Sponsorowi, którzy wspierali lub aktywnie wspierają Projekt Magic Lore Pl!

Michał Sumka
Paweł Szczęsny
Rymika Myślicka
Piotr Gliźniewicz
Jakub Rojek z Wilda Software
Sebastian Pustelnik
Patron Anonimowy
Patron Anonimowy
Sklep StrefaMtg.pl
Sklepy Graal.pl

O autorach:

Emil Marcinkowski; Informacje o autorze znajdziecie w zakładce: redakcja.

Jakub „Fafnir” Smorowski; mówi o sobie, że jest od 17 lat fanem Magica, niespełnionym graczem UB kontroli, prezesem nieoficjalnego fanklubu miłości do Gitroga i Scarab Goda w Commanderze.

Magic Lore – Konsekwencje aktywacji Sylexu